23 Września 2017 – znak na niebie
Zbliża się 23 września 2017 roku i nic w tym dziwnego gdyby nie fakt, że niebo w tym czasie przybierze kształt bardzo zbliżony do opisanego w Biblii proroctwa zapisanego w Objawieniu Jana 12 rozdziale. To też nie było by może niczym dziwnym, gdyby taki układ nieba pojawiał się częściej w historii ziemi jednak występuje on raz na około 6 tys. lat i właśnie teraz ma się on pojawić ! Więc nie jest to zwykły przypadek ale konkretny znak, który Bóg chciał nam zostawić w Biblii aby zaznaczyć coś bardzo ważnego i wyjątkowego co zacznie mieć miejsce.
Zbliża się 23 września 2017 roku i nic w tym dziwnego gdyby nie fakt, że niebo w tym czasie przybierze kształt bardzo zbliżony do opisanego w Biblii proroctwa zapisanego w Objawieniu Jana 12 rozdziale. To też nie było by może niczym dziwnym, gdyby taki układ nieba pojawiał się częściej w historii ziemi jednak występuje on raz na około 6 tys. lat i właśnie teraz ma się on pojawić ! Więc nie jest to zwykły przypadek ale konkretny znak, który Bóg chciał nam zostawić w Biblii aby zaznaczyć coś bardzo ważnego i wyjątkowego co zacznie mieć miejsce.
Świat wg Biblii ma 6tyś lat, więc jest to koniec jakiegoś okresu a początek czegoś nowego. W/g kalendarza Żydowskiego natomiast mamy 5777 rok a w następnym roku będzie 70 rocznica decyzji ONZ o ustanowieniu państwa Izrael i 50 lat po zjednoczeniu Jerozolimy.
Biblia podaje, że:
„Albowiem tysiąc lat w oczach twoich [Boga] Jest jak dzień wczorajszy, który przeminął, I jak straż nocna.” – Ps 90,4
Według dosłownego rozumienia Bóg stworzył świat w ciągu 6000 lat + 1000 lat jako jeden dzień w którym odpoczął. Zamknęło to pewien okres czasu jako 7000 lat więc teraz mamy następny prawie zamknięty okres 6000 lat a więc zbliża się 1000 letnie panowanie świętych wraz z Bogiem (odpoczynek) o którym także pisze Biblia:
„Błogosławiony i święty ten, który ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu; nad nimi druga śmierć nie ma mocy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i panować z nim będą przez tysiąc lat.” – Obj 20,6
Można zapytać, dlaczego Bóg odwołuje się do układu gwiezdnego? To bardzo proste. Już od starożytnego Sumeru posługiwano się gwiazdami podczas wędrówek i żeglugi, określano czas i pory roku. Kalendarze jakimi dziś się posługujemy są umowne, natomiast układy gwiezdne są uniwersalne.
Właśnie z 23 na 24 września 2017 roku wystąpi takie zjawisko na niebie można je dokładnie sprawdzić na mapie nieba w specjalnym programie (np: http://www.stellarium.org/pl). Zamieszczam zdjęcie mapy do pobrania tutaj: http://snyiwizje.pl/gwiazdy2.png
Co takiego zatem jest napisane w Objawieniu Jana 12:
„I ukazał się wielki znak na niebie: Niewiasta odziana w słońce i księżyc pod stopami jej, a na głowie jej korona z dwunastu gwiazd; A była brzemienna, i w bólach porodowych i w męce rodzenia krzyczała.”
Można to opisać współczesnym językiem:
„Potem wielki znak się ukazał na niebie: Słońce w znaku Panny z Księżycem poniżej i 12 ciałami niebieskimi powyżej tego znaku.”
W 12 rozdziale Księgi Objawienia, Jan ma wizję odnośnie „niewiasty odzianej w słońce i księżyc pod stopami jej, a na głowie jej korona z dwunastu gwiazd” (Księga Objawienia 12.1). Zauważ podobieństwo pomiędzy tym opisem, a opisem jaki przekazał Józef swojemu ojcu Jakubowi (Izraelowi) i jego matce i dzieciom (1 Księga Mojżeszowa 37.9-11). Dwanaście gwiazd odwołuje się do dwunastu plemion Izraela. Kobieta z 12 rozdziału Księgi Objawienia dla jednych oznacza więc Izrael lub „resztka” z Izraela, inni uważają, że jest to Maria matka Jezusa, są tacy którzy w tej Niewieście upatrują Nowe Przymierze, jeszcze inni, że tą kobietą jest kościół Pana Jezusa, Jego Oblubienica.
Ja jestem zwolennikiem tej ostatniej tezy. Księga Objawienia jest przede wszystkim pisana dla kościoła i o kościele.
Tytułem wstępu zdefiniuje kościół. To nie organizacja posiadająca osobowość prawną, to nie jest instytucja. Tym bardziej to nie jest budynek. Słowo kościół pochodzi od greckiego słowa ἐκκλησία (ekklesia) „zgromadzenie”. Korkondancja Stronga – 1577. Kościół to ludzie wywołani ze świata, zgromadzeni razem we wspólnocie, by reprezentować Chrystusa na ziemi, jako Jego ciało. Jeden z kaznodziei powiedział, że ekklesia jest fizycznym adresem zamieszkania Boga na ziemi – we wspólnocie ludzi oddanych Bogu i wierzących w Jezusa.
Rozdział dwunasty jest wstępem do rozdziału trzynastego i dalszych, w których mamy opisaną walkę kościoła. Ten rozdział jest fundamentem położonym pod przyszłe rozdziały, gdzie zobaczymy dwie kobiety Oblubienicę i Wszetecznicę. Dwie kobiety, dwa kościoły. To jest ciągły konflikt. U podstaw tego dziejowego konfliktu leży smok, który nieustannie i niestrudzenie chce pożerać nowe dzieci, kolejne pokolenia kościoła. Do zrozumienia symbolu Niewiasty jako kościoła, w głównej mierze przyczynił się werset siedemnasty, który jest kluczowy w tym rozdziale.
„I zawrzał smok gniewem na niewiastę, i odszedł, aby podjąć walkę z resztą jej potomstwa, które strzeże przykazań Bożych i trwa przy świadectwie o Jezusie.” Obj. 12:17
Jan widzi znak na niebie – Niewiastę odzianą w słońce. Niewiasta w Starym Testamencie symbolizuje lud wybrany jako ukochaną i piękną Oblubienicę, „Bożą żonę”. Cała księga Pieśni nad Pieśniami właśnie o tym mówi, czytamy o tej analogi również w innych miejscach w Biblii:
„Zabiegam bowiem o was z gorliwością Bożą; albowiem zaręczyłem was z jednym mężem, aby stawić przed Chrystusem dziewicę czystą,” 2 Kor. 11:2
„Weselmy się i radujmy się, i oddajmy mu chwałę, gdyż nastało wesele Baranka, i oblubienica jego przygotowała się; I dano jej przyoblec się w czysty, lśniący bisior, a bisior oznacza sprawiedliwe uczynki świętych.” Obj. 19:7-8
Dalej czytamy, że Niewiasta była odziana w słońce. Słońce daje światło, ciepło i utrzymuje życie biologiczne. Słońce jest symbolem Bożej Obecności i Bożego życia w Kościele. Kościół jest odziany, zewsząd przeniknięty Bożym wpływem, Bożą wolą. Jest światłem. Kościół jest w Chrystusie, jest odziany w Chrystusa, jest nim na wskroś przesiąknięty.
Niewiasta ma pod stopami księżyc. Księżyc sam z siebie nie świeci. Księżyc nie podtrzymuje życia. Księżyc ma jednak niewidoczny wpływ na ziemię, działa potajemnie w nocy. Można powiedzieć, że jest imitacją słońca. Mieć kogoś pod stopami znaczy być ponad czymś, być zwycięzcą. Często zwycięzca w walce wręcz, stawał jedną nogą na pokonanym aby w ten sposób zademonstrować swoje zwycięstwo.
Księżyc w tej sytuacji może przedstawiać różne ludzkie, bezbożne ideologie, systemy, wpływy polityczne i religijne, które imitują, zastępują Bożą światłość, Jego obecność i życie. Prawdziwy kościół jest wolny od światowych wpływów, odziany w słońce jest ponad nimi.
Ta niewiasta ma jeszcze koronę a dokładniej wieniec zwycięstwa. To nie jest korona królewska. Niewiasta nie jest królową, jest zwyciężczynią. Użyte tutaj greckie słowo: στεφανος (stefanos) oznacza wieniec, laur zwycięstwa. Wieniec z dwunastu gwiazd. Było dwunastu apostołów, Pan Jezus wybrał ich by byli „ozdobą” fundamentem kościoła. Mamy tutaj pokazany wpływ nauczania i przykładu życia dwunastu apostołów na zwycięskie życie kościoła.
Widać też, że dziewięć gwiazd tego wieńca tworzy postać lwa. W Biblii jest dużo na temat lwa z rodu Judy, którym jest Jezus. Jezus jest również głową kościoła, więc zajmuje On właściwe miejsce ponad niewiastą – kościołem.
Moim zdaniem Bóg umieszcza ten symbol na znak wchodzenia kościoła w nowy czas, czas walki ale i czas zwycięstwa i objawienia się w pełni prawdziwego i zwycięskiego kościoła. To czas przebudzenia i wielkiego żniwa, które nadchodzi !
Użyte źródła:
- Zjawiska Niewyjaśnione – 10 przepowiedni
- Księga Objawienia w 365 dni – brat Andrzej z DG
- Biblia
Dodaj komentarz
Chcesz się przyłączyć do dyskusji?Feel free to contribute!